Bądź piękna i modna!
Bóg każdą z nas stworzył cudownie i niepowtarzalnie.
Piękno człowieka jest darem Pana Boga, bo zostaliśmy stworzeni na wzór Jego piękna. W naturze kobiet szczególnie jest zakorzeniona potrzeba bycia piękną, jest głębokie pragnienie, aby inni to piękno odkrywali i co istotne, to pragnienie piękna nie maleje wraz z wiekiem!
Kobieta codziennie zerka w lustro świata pytając, czy jest piękna, modna… i czeka na to, co lustro powie. Tymczasem jedynym lustrem, w którym warto się przeglądać, jest serce Boga. Gdy stajesz w lustrze Jego serca, Bóg mówi: „Jesteś moją córką umiłowaną", „Jesteś cenna w moich oczach". Potrzeba sporo czasu, by te słowa dotknęły dusz, by przeniknęły do głębi..., by dotarły do świadomości. Dopiero gdy dotrze do nas: „ja jestem wartościowa w Twoich oczach", „ja jestem Twoją córką", wtedy następuje wewnętrzna przemiana, zmienia się myślenie. Gdy jednak ta prawda nie dociera do naszego wnętrza, pojawia się wołanie o poczucie wartości, o miłość, o akceptację, zaczynają tętnić pewne głody – tęsknota za matką, tęsknota za ojcem, tęsknota za kimś bliskim. Zaczyna się szukanie akceptacji w oczach świata manifestujące się w roznegliżowaniu ciała, nieskromnym ubraniu, a im większy głód, tym większa jego odsłona. Tylko czy ta odsłona daje szczęście? Przez chwilę jest złudzenie szczęścia, chwilowe poczucie bycia kochaną, akceptowaną, ale później na nowo wraca uczucie pustki. „Król pragnie Twego piękna..." (Ps 45, 12) nie na jeden dzień, nie na kilka dni, ale na wieczność.
Jedynym lustrem, w którym warto się przeglądać, jest serce Boga.
Maryja, Najpiękniejsza z Niewiast, może być dla nas najlepszą doradczynią w kwestii naszego wyglądu.
Nasze piękno zaprasza! Ale do czego zaprasza? Czy zaprasza osobę patrzącą na nas do odkrywania naszego serca? Maryja to ikona piękna, jej zewnętrzny wizerunek zaprasza do odkrywania piękna jej duszy, do zajrzenia w jej wnętrze i odwrotnie – piękno Jej duszy przenika i uwidacznia się w Jej zewnętrznej odsłonie. Podobnie jest z innymi kobietami w Biblii. Piękno zewnętrzne biblijnej Estery szło w parze z jej pięknem wewnętrznym uosabiającym mądrość, roztropność, odwagę, cierpliwość. Biblijna Judyta w swojej zewnętrznej odsłonie była piękna i na wejrzenie bardzo miła (Jdt 8, 7), a jej zewnętrzny wizerunek odzwierciedlał jej wnętrze i głębię. Podobnie ma się dziać z naszym pięknem – piękno zewnętrzne ma być przestrzenią do odkrywania naszego bogactwa serca. Nie można rozdzielać piękna fizycznego od piękna wnętrza. Zostałyśmy stworzone piękne, i to piękno trzeba pielęgnować. W pierwszej kolejności naszą ozdobą mają być dobre uczynki (1 Tym 2, 9-10) oraz jak pisze św. Piotr „wnętrze serca o nienaruszonym spokoju i łagodności ducha” (1 P 3, 3-4). Nasze piękno wewnętrzne ma uosabiać naszą wrażliwość, delikatność, pokój. Czasem jednak wśród pobożnych kobiet pojawiają się pokusy usprawiedliwienia, że skoro najważniejsze jest serce, to o wygląd zewnętrzny nie trzeba dbać. Dbanie o piękno wnętrza nie zwalnia nas jednak z odpowiedzialności dbania o nasz zewnętrzny wizerunek! Jako Córki Króla powinnyśmy Go godnie reprezentować. Swoim ubiorem dajemy świadectwo nie tylko o sobie, ale również o NIM! Skoro tak jest, to co oznacza być piękną i modną?
W pierwszej kolejności naszą ozdobą mają być dobre uczynki.
Przede wszystkim dbając o swój zewnętrzny wizerunek warto patrzeć na siebie oczami Boga i pamiętać, że zostałyśmy stworzone cudownie! (Ps 139, 14). To podstawowa prawda, która powinna być wpisana w nasze serce i przenikać naszą świadomość. Chodzi o to, by kobieta potrafiła przyjąć siebie z tym, co w niej dobre i piękne, ale też by umiała skonfrontować się ze swoimi ograniczeniami, słabościami oraz by umiała pielęgnować to, czym została obdarzona. Nie chodzi o to, by patrzeć na siebie idealnie i dążyć do bycia idealną, ale by przyjąć, że ciało, które otrzymuje, jest darem i powinna brać za nie odpowiedzialność. To, na co warto zwrócić uwagę to, by nasze piękno wyrażało się przede wszystkim w naszej skromności, prostocie! „Łaską nad łaskami jest kobieta skromna..." (Syr 26, 15). Skromność ubioru odsłania skromność serca i przypomina o poddaniu tego serca Bogu, by wszystko, co czynimy służyło uwielbianiu i oddawaniu Mu Chwały. Skromność jest pewnego rodzaju drogowskazem, który wskazuje Boga. Jeśli kobiety noszą Boga w sercu podejmują się wszelkich starań, aby ubierać się skromnie. Jeśli w swoim życiu jeszcze nie spotkały Boga, ich serce często jest skoncentrowane na sobie, na wypełnieniu pustych i mokrych od łez przestrzeni, robieniu wszystkiego, by zwrócić na siebie uwagę. Jednak nie przewidują konsekwencji tych działań w odniesieniu do samych siebie i do innych osób. Tymczasem sposób ubierania jest komunikatem wysyłanym do otoczenia społecznego, wzbudza określone myśli, wywołuje emocje i odzwierciedla zamiary naszego serca. Szczególnie na wygląd kobiet zwracają uwagę mężczyźni. Jako że kanał wizualny jest u nich dominującym w odbiorze świata, tym bardziej są podatni na pokusy i sygnały wysyłane przez kobiecy wygląd. Kobieta swoim wyglądem może zachęcać mężczyznę do jego duchowego wzrostu bądź do jego duchowego upadku. Jeśli swoim wizerunkiem prowadzi Go do ukierunkowania na Boga, dokonuje się jego duchowy wzrost. Natomiast jeśli rozbudza jego pożądliwość, upada on na duchu: „Każdy kto pożądliwie patrzy na kobietę, już w swoim sercu dopuścił się z nią cudzołóstwa" (Mt 5, 28). Bardzo ważne jest więc branie odpowiedzialności za uczucia, myśli, intencje, które rodzą się w nas i za te, które budzimy w innych!
Sposób ubierania jest komunikatem wysyłanym do otoczenia społecznego, wzbudza określone myśli, wywołuje emocje i odzwierciedla zamiary naszego serca.
Współczesna moda światowa intencjonalnie projektuje ubrania nastawione na eksponowanie ciała, na rozbudzanie męskiej pożądliwości. Media, reklamy okradają ze skromności, lansują nagość, obnażanie tego, co powinno stanowić pewną tajemnicę. Kobiece ciało w takich wizerunkach jest dostępne dla wszystkich, nie skrywa nawet rąbka tajemnicy. Kobiety godząc się na instrumentalne traktowanie zatracają siebie. Jak mówił o. Pio: „Kobiety, których ubiór cechuje próżność nigdy nie przyobleką życia Jezusa Chrystusa. Co więcej, tracą one piękno swej duszy, gdy to bożyszcze wkroczy do ich serca". Takie kobiety stają się bardziej ofiarami mody. Skromność w spojrzeniu światowym jest mało modna. Jednak nie wszystko, co modne musimy bezkrytycznie przyjmować, nie musimy być tacy jak inni! Bądź piękna i modna we własnym wydaniu!
By pomóc Ci osiągnąć w tym względzie zamierzony cel Biblia piękna i mody podaje kilka konkretnych i praktycznych wskazówek:
- O naszej kobiecości niech przypominają spódnice i sukienki, lecz niech ich długość oraz krój nie okrada nas ze skromności!
- Nasze bluzki, koszulki nie powinny zawierać głębokich dekoltów mogących wywołać pokusę, niech strzegą nas przed obnażeniem tego, co intymne i niech stanowią tajemnicę.
- O naszym wdzięku niech przypominają skromne, delikatne kobiece dodatki: chusteczki, apaszki pod szyję, upięcia do włosów, delikatne ozdoby.
- Nie ma lepszej biżuterii niż łańcuszek z wizerunkiem Jezusa lub Maryi!
- Swoją wrażliwość, delikatność możesz odzwierciedlić w kolorystyce odzieży.
- Zamiast jaskrawych kolorów szminek przyoblecz swoje usta serdecznym i ciepłym uśmiechem!
- Pamiętaj, że im jesteś bardziej naturalna tym bardziej piękna!
- Umiej okazać wdzięczność za otrzymane komplementy. Gdy usłyszysz „ładnie dziś wyglądasz” – zamiast tak często słyszanego „to stare”, „kupiłam w promocji” umiej powiedzieć „dziękuję” :) .
- Jeśli odczuwasz wątpliwości co na siebie włożyć, to na zakupy warto wybrać się z najlepszą Mistrzynią krawiectwa i Projektantką mody – Maryją! I poprosić Ją o cenne porady.
- Często odwiedzaj najlepszy Salon Piękna – kaplicę z Najświętszym Sakramentem.
- Czerp przykład ze Świętych! Św. Joanna Beretta Molla ubierała się bardzo elegancko, a jakże skromnie!
- I PAMIĘTAJ!!! To w co się ubieramy niech nie przysłania Boga, ale niech do Niego prowadzi – "Ładnie ubrana kobieta to najlepsze narzędzie ewangelizacji (o. Joachim Badeni).
Ładnie ubrana kobieta to najlepsze narzędzie ewangelizacji (o. Joachim Badeni).
