Jowita Pluta - Jak to się zaczęło?

 

Do Wspólnoty Guadalupe dołączyłam we wrześniu 2020 roku. Od jakiegoś czasu była we mnie myśl, żeby być w jakiejś wspólnocie. Szukałam, ale wtedy na nic się nie zdecydowałam. Był taki trudniejszy czas w moim życiu, który zbliżył mnie do Jezusa i zaczęłam budować z Nim osobistą relację.

 

Coraz bardziej pragnęłam wspólnoty i namawiałam koleżanki, żebyśmy poszły do jakiejś i spróbowały. Byłyśmy w jednej na spotkaniu, ale to nie było to. W trakcie tych poszukiwań koleżanka zaproponowała, żebyśmy poszły do Guadalupe. Wtedy nie miałam na to ochoty. Wydawało mi się, że tam jest skupienie głównie na „występach”, a ja chciałam formacji. Byłyśmy przez jakiś czas w innej wspólnocie, ale ciągle czegoś mi brakowało.

Wiedziałam, że koleżanka mojej siostry jest w Guadalupe. Widziałam jej pełne wiary posty na Facebooku i postanowiłam zapytać ją o wspólnotę. Opowiedziała mi o formacji i obowiązkach, a ja wtedy poczułam, że chciałabym tam być. Poczułam, że to będzie wymagające, ale dzięki temu będzie kształtowało we mnie życie zgodne z Ewangelią. Chciałam mieć wokół siebie ludzi, którzy żyją nauką Jezusa, żyją prawdziwą miłością. Na pierwszym spotkaniu poznałam koleżankę, która jak się okazało, mieszka naprzeciwko mnie. Wcześniej się nie znałyśmy i spotkałyśmy się właśnie w Guadalupe – to był dla mnie znak. Na początku było mi ciężko we wspólnocie. Przez spotkania online trudno było mi nawiązać relacje z ludźmi. Kiedy jednak po trzech miesiącach mogłam zacząć posługiwać, to zaczęło się zmieniać. Poczułam się tu bardzo dobrze. Wspólnota jest dla mnie jak rodzina. Zawsze mogę zwrócić się do kogoś w trudnych chwilach i dostaję wsparcie, radę i miłość. Obserwując innych, uczę się autentyczności wiary. Widzę, jak przekładają Pismo Święte na codzienne życie i staram się to naśladować.

Wspólnota uczy mnie wrażliwości na drugiego człowieka i miłości do niego. Uczy mnie też częstego uczestnictwa w Sakramentach, dzięki czemu moja relacja z Panem Jezusem się rozwija. Tutaj nauczyłam się też skromnego ubierania się. Zaczęłam dostrzegać jak dużo jest nieczystości w świecie. Teraz bardzo pragnę, żeby moje serce było czyste. Przed przyjściem do Guadalupe miałam takie myśli, że nie powinnam śpiewać niektórych piosenek (w wielu dzisiaj są treści, które wydawały mi się sprzeczne z wartościami Ewangelii), ale nikt mi tego jasno nie potwierdził. Tutaj znalazłam to potwierdzenie – i odnośnie piosenek, i odnośnie wielu filmów. Rezygnowanie z tego może być trudne, ale mi przynosi radość serca i poczucie, że jest we mnie coraz mniej hipokryzji. Wspólnota uczy mnie tego, aby iść pod prąd złym wartościom, które są dzisiaj tak promowane przez media. Gdybym tutaj nie należała, nie miałabym tyle odwagi. Dzięki wspólnocie zaczęłam budować dojrzalszą relację z Maryją. Oddałam się Jej w niewolę i teraz Ona może zrobić ze mną wszystko, co chce. Dzięki temu otrzymałam wiele łask. Czuję Jej pomoc także w zwykłych codziennych sprawach. Wspólnota pozwala mi też odkrywać swoje talenty i służyć Bogu tym, co od Niego otrzymałam. Wcześniej nie zawierzałam tak bardzo tego, co robię Jezusowi. Znalazłam tu przyjaciół, którzy kochają Pana Boga i Maryję. Przekonuję się o tym, że tak naprawdę niczego nie mogę zrobić o własnych siłach, bez Jezusa. Nawet jeśli mam dużo obowiązków i mimo to robię coś dla wspólnoty, Pan Bóg daje mi łaskę wyrobienia się z tym, co potrzebne, na czas.

Myślę, że Maryja zawołała mnie tutaj, chociaż nie byłam wtedy blisko Niej. Ona jednak się o mnie zatroszczyła. Zaskakuje mnie w życiu zmianami, których się nie spodziewałam. Chwała Panu i cześć Maryi!